ο καθρέφτης ενός εγκλήματος

Κάτω από το γαλάζιο καθαρό ουρανό η εικόνα της καταστροφής είναι ακόμα πιο αποτρόπαιη. Εκεί που έβλεπες καταπράσινα δάση τώρα αντικρίζεις το μαύρο και το θάνατο. Σκέφτεσαι πως δεν είναι δυνατόν να έχει συμβεί αυτό. Φαντάσματα δέντρων, κλαδιά που υψώνονται σαν στοιχειά, καμένη γη, θλιβερά απομεινάρια και σιωπή. Πού πήγαν οι αλεπούδες, οι λαγοί, οι σκίουροι, οι χελώνες; Τα πουλιά; Όπου και να στραφείς απέραντη εγκατάλειψη. Μια εικόνα της κόλασης που φέρνει δάκρυα στα μάτια. Γι αυτό που χάθηκε. Γι αυτό που θα φέρει το αύριο.
Μια φωτιά που θα μπορούσε να περιοριστεί και να σβήσει σε λίγες ώρες κατέστρεψε τη Βορειοανατολική Αττική. Έχουν καταφέρει να κάψουν την Πάρνηθα, τη μισή Πελοπόννησο, τον Υμηττό. Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να καταλάβουμε ότι χωρίς τους ανίκανους και εγκληματίες που νομίζουν ότι κυβερνάνε θα ζούσαμε πολύ καλύτερα; Γιατί αυτή η ανοχή; Δεν πρέπει να πληρώσουν για όσα δεν έκαναν για να αποτρέψουν το φοβερό έγκλημα;

ο καθρέφτης της φωτιάς

Tελικά η φωτιά ήρθε στην Ανατολή

Το ελικόπτερο έκανε αμέτρητες ρίψεις. Ευχαριστούμε τον άγνωστο φίλο μας.

Νερό και φωτιά, αέρας και γη.

Η επόμενη μέρα. Και ακόμα δεν έσβησε.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι ο συντονισμός της κρατικής μηχανής για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών ήταν από την αρχή καλά οργανωμένος!

Η κυβέρνηση είναι ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα (γιατί να μην είναι; Τώρα τα καμμένα θα χτιστούν και θα πραγματοποιηθεί το όνειρο του Σουφλιά για 8.000.000 κατοίκους στην Αττική).

Και για μια ακόμα φορά υπεύθυνοι είναι ο άνεμος και τα πεύκα!

Αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνοι και εγκληματικά αδιάφοροι θα μπορούσαν να ήταν οι κωμικοί που έχουμε για τη διασκέδασή μας.

Όμως υπάρχει τρόπος να πληρώσουν για την ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή;

ο καθρέφτης της καταστροφής

Η φωτιά κατεβαίνει από το βουνό. Ελπίζω να μη φτάσει εδώ. Συμφωνήσαμε με το «έτερον ήμισυ» να κοιμηθούμε με βάρδιες. Η σειρά μου να φυλάω. Ομολογώ ότι φοβάμαι. Γι αυτό προσπαθώ να κρατώ απασχολημένο το μυαλό μου.
Δεν μπορώ να φανταστώ την επόμενη μέρα, ίσως και να μη θέλω. Ανεβάζω λίγες φωτογραφίες από τις τελευταία εκδρομές μας στο Σέσι και στο Γραμματικό. Λίγο πριν τον όλεθρο. Τότε που οι κάτοικοι αγωνίζονταν να μη γίνει ο εγκληματικός ΧΥΤΑ. Γιατί καθυστέρησε τόσο η κατάσβεση, κατακαίγοντας το δάσος του Μαύρου Βουνού και το Γραμματικό και οδηγώντας στην ολοκληρωτική καταστροφή της Βορειοανατολικής Αττικής;
Υποθέτω πως είναι απύθμενο το βάθος της ηλιθιότητος αυτών που έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση την Αττική (αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα). Το ερώτημα είναι γιατί τους το επιτρέπουμε.