όσο υπάρχουν ελεύθεροι χώροι...

Τα πουλιά έμειναν άστεγα. Θα τα αναλάβει το Ίδρυμα Αστέγων του Δήμου;

Κορυφαίο ανέκδοτο (πηγή ΕΡΤ - Σεπτέμβριος 2008):

"Ο δήμος Αθηναίων σχεδιάζει να συστήσει και ειδική υπηρεσία, την «πρασινοδομία» κατά το πρότυπο της πολεοδομίας, η οποία θα ελέγχει αν εφαρμόζονται οι ρυθμίσεις του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού [Γ.Ο.Κ.] για τους ακάλυπτους. Εκτιμάται ότι αν φυτευτούν όλοι οι ακάλυπτοι χώροι της πρωτεύουσας μπορεί να προστεθεί πράσινο δύο φορές όσο εκείνο του Εθνικού Κήπου. Υπάρχουν μερικές περιοχές της Αθήνας όπου από την μία είναι το τσιμέντο, η κίνηση, τα καυσαέρια και η ηχορύπανση, κι από την άλλη το πράσινο και η αίσθηση της εξοχής του ακάλυπτου, δηλαδή, δύο αντίθετες εικόνες στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο στην καρδιά της Αθήνας. Ο δήμος Αθηναίων εντοπίζει πηγές οξυγόνου στους ακάλυπτους, κι ετοιμάζεται να δώσει κίνητρα σε όσους τους μετατρέψουν σε μικρούς κήπους. «Εφ’ όσον γίνει δεκτή η εισήγηση του Νικήτα Κακλαμάνη μπορούν να μειωθούν ή να καταργηθούν τα δημοτικά τέλη», δήλωσε η κα Αναστασία Λαγουδάκη ειδική σύμβουλος του δήμου Αθηναίων. Η «πρασινοδομία» -κατά το πρότυπο της πολεοδομίας- είναι η νέα υπηρεσία που σχεδιάζει να συστήσει ο δήμος Αθηναίων με αρμοδιότητα να ελέγχει αν εφαρμόζεται ό,τι ορίζει ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός [Γ.Ο.Κ.] για τους ακάλυπτους, με το κύριο βάρος να δοθεί σε πυκνοδομημένες περιοχές, όπως η Κυψέλη. Έχουν καταγραφεί 40.000 ακάλυπτοι, οι οποίοι αν φυτευθούν, θα προστεθεί στην Αθήνα τόσο πράσινο όσο εκείνο δυο εθνικών κήπων. Επίσης, θα μειωθεί έως και 10% η ατμοσφαιρική ρύπανση, ενώ πολλά διαμερίσματα θα αποκτήσουν έναν φυσικό κλιματιστικό".

Οι φωτογραφίες είναι από το πάρκο Κύπρου και Πατησίων μετά την "οικιστική" παρέμβαση του δήμου Αθηναίων, που δίνει ιδιαίτερο βάρος σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, όπως η Κυψέλη.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

συναυλία στο πάρκο μας...

Για την αυριανή συναυλία (Σάββατο 31 του μηνός)στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων έχουν δηλώσει συμμετοχή ήδη ο:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ - ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ - ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ - ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ - COMMON SENSE - YELLOW ELEPHANT ENSEBLE - ΑΕΡΑ ΠΑΤΕΡΑ - GENITALS - TRISLA LOON - NAKED AS WE - PINK TANK PROJECT - ΤO STUDIO ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ - ΕΝΕΔΡΑ - ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΜΠΑΝΤΕΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ.

ο καθρέφτης της αγανάκτησης

Είναι εκλεγμένοι εγκληματίες!
Σήμερα, ημέρα Δευτέρα 26 Ιανουρίου 2009, διαπράχτηκε ένα ακόμα οικολογικό έγκλημα σε 40 και πλέον αιωνόβια δέντρα στην πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αθήνας, που πνίγεται από τη μόλυνση και το τσιμέντο. Η εκλεγμένη δημοτική αρχή αγνοώντας επιδεικτικά τις ανάγκες της περιοχής και τους κατοίκους – κάποιοι από τους οποίους έκαναν το σφάλμα να τους ψηφίσουν και πήραν στο λαιμό τους και τους υπόλοιπους – ξημερώματα Κυριακής προς Δευτέρα, ενεργώντας «τριτοκοσμικά», ασέλγησε σε βάρος του περιβάλλοντος κόβοντας αιωνόβια δέντρα και καταστρέφοντας φωλιές πουλιών.
Στη δίκαιη αγανάκτηση και τον ξεσηκωμό των κατοίκων της περιοχής έστειλαν τις δυνάμεις καταστολής να σκορπίσουν χημικά και φόβο. Τις ίδιες δυνάμεις καταστολής (που πληρώνονται από τους έλληνες φορολογούμενους) που προστάτευαν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο του Συντάγματος, το μόνο δέντρο για το οποίο έδειξε ευθιξία ο Δήμαρχος.
Αύριο θα συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις των κατοίκων σε μια προσπάθεια να σταματήσει να βιάζεται η πόλη ερήμην τους. Το σημαντικό όμως είναι όταν σε δυο χρόνια γίνουν δημοτικές εκλογές αυτοί οι «κύριοι» να πάνε σπίτι τους.

ο ραγισμένος καθρέφτης της μνήμης

Κάποτε ζωγράφιζες με μολύβι και νερομπογιά την Ακρόπολη, τους πύργους της Μάνης, τους στύλους του Ολυμπίου Διός, ή κάποια χαμηλά σπιτάκια. Κι άλλοτε πάλι έφτιαχνες εκφραστικά πρόσωπα. Στη σκιά της Ακρόπολης, στο θέατρο του Διονύσου σου άρεσε να μελετάς αρχαίους έλληνες συγγραφείς, κρατούσες σημειώσεις – έχω πάντα τα μπλοκάκια με τα απανθίσματα από τη σκέψη συγγραφέων που έζησαν αιώνες πριν. Εκεί, ανάμεσα στις πέτρες του θεάτρου σχεδίασες το μέλλον σου και σ’ αυτό το μέλλον έδωσες και σε μένα χώρο, πολύ χώρο. Σκορπούσες γαλήνη και σιγουριά γύρω σου. Απλότητα και αυθεντικότητα. Κλείνω μέσα μου το βλέμμα σου και το χαμόγελό σου. Τα κρατώ πάντα. Και το σεβασμό και την ευγένεια προς όλους, αφού γνώριζες καλά ότι ο άνθρωπος είναι πέρα από ρόλους και θέσεις και η αξία κάτι αυθύπαρκτο που δεν επηρεάζεται ούτε αυξάνεται ανάλογα με την κοινωνική ή την οικονομική κατάσταση.
Μια από τις αγαπημένες φράσεις σου αυτή του Πετρώνιου: «Κανείς δεν μπορεί να μου πάρει πίσω όσα έζησα». Κι αλήθεια, κανείς δεν μπόρεσε να μου πάρει πίσω όσα έζησα κοντά σου, την τύχη και την ευτυχία να μοιράζομαι την ίδια στέγη με τον άνθρωπο με τα ονειροπόλα γαλάζια μάτια που ήταν απορροφημένος στις ηδονές της φιλοσοφίας και αδιαφορούσε ολότελα για τα υλικά αγαθά. Μια στάση ζωής στην οποία υπήρξες συνεπής. Αυτό που είχε σημασία ήταν η ανεξαρτησία σου. Κι εγώ έχω τα χρόνια που έζησα κοντά σου, τις πλούσιες αναμνήσεις με τις συζητήσεις μας, το λεπτό χιούμορ σου και την εσωτερική ηρεμία που μετέδιδες. Και όπως είχες γράψει: «Είναι γνησιότερος ο ενθουσιασμός του συλλέκτη, που, αντί να συλλέγει άψυχα αντικείμενα, συλλέγει βιώματα και εμπειρίες. Τελικά τα άυλα είναι τα περισσότερο πραγματικά».
Κι ακόμα έγραψες: «Ο κίνδυνος της εισαγωγής διαφθοράς είναι το πρόσχημα όσων φοβούνται την εισαγωγή ιδεών. Αναζητείστε τους ξενόφοβους, αν θέλετε ν’ ανακαλύψετε τους αντιδραστικούς». «Η αυτάρκεια περιλαμβάνει τα πάντα». «H τιμωρία για την κακή ποιότητα του χαρακτήρα είναι η κακή ποιότητα ζωής». «Παραδέχομαι ότι στερούμαι περιουσίας και σημαντικών εισοδημάτων. Δεν ήταν όμως καθόλου εύκολο να το πετύχω».
Σήμερα συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από τη νύχτα που το όνειρο έγινε εφιάλτης. Ημέρα μνήμης για όσους σε αγαπήσαμε, ημέρα λήθης για το γράμμα του νόμου. Τι σημασία έχει; Παραγράφονται τα συναισθήματα; Η αγάπη; Η έλλειψη; Η μνήμη;
Σημασία έχουν τα όνειρα, τα σχέδια και τα μισοτελειωμένα βιβλία. Κείμενα και σκέψεις και επιθυμίες που έμειναν στην μέση. Εδώ και είκοσι χρόνια ακούω μια ημιτελή συμφωνία που κανείς δεν μπορεί πλέον να ολοκληρώσει. Μια καμπύλη που διαγράφηκε, αιωρήθηκε στον αέρα και χάθηκε κάπου στην άλλη πλευρά. Λέξεις πάνω στο χαρτί, που μόνον εσύ μπορείς να αλλάξεις. Εγώ μόνο θα τις αναπαράγω. Σκέψεις καθ’ οδόν για αποτύπωση που θα τις αναζητώ μάταια. Επιθυμίες που θα προβάλλονται αδιάκοπα σε μια οθόνη που δεν μπορώ να δω. Όνειρα που έγιναν εφιάλτης για σένα και όσους σε γνώριζαν. Μια αδικία που μάταια θα ζητά επανόρθωση, μα πέρασαν τα είκοσι χρόνια. Τώρα τι;

ο καθρέφτης του πράσινου και του τσιμέντου

Σε τούτη τη χώρα που τη μαστίζει η παράνοια σε όλους τους τομείς κοντεύουμε να ξεχάσουμε το αυτονόητο. Ότι ως πολίτες έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα να ασκούμε τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μας και ότι οι δικαστές οφείλουν να εφαρμόζουν τους νόμους και το ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Αυτό ήρθε να μας το θυμίσει η απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, που ανέστειλε τις εργασίες ανέγερσης του περίφημου Mall του Εθνικού Κατασκευαστή μετά από αίτηση της Επιτροπής των Πολιτών για την Προστασία του Ελαιώνα. Και αυτό συνέβη μέσα σε αφόρητες πιέσεις που ασκήθηκαν από μεγαλοπαράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου, όταν μάλιστα τα περισσότερα ΜΜΕ και εφημερίδες (με εξαίρεση από όσο ξέρω την Αυγή) έφτασαν να τα βάζουν με πολίτες που το μόνο που θέλησαν ήταν να προστατεύσουν το περιβάλλον από την υποβάθμιση. Δεν αναρωτήθηκαν γιατί θα πρέπει να χτιστεί ένα φαραωνικό εμπορικό κέντρο, λες και αυτό λείπει από την πολύπαθη τούτη πόλη, που κοντεύει να ξεμείνει ολότελα από πράσινο. Βέβαια ο Δήμαρχός μας προτείνει πράσινες βεράντες και ταράτσες, οπότε θα μπορούμε ανεμπόδιστα να χτίσουμε κάθε τετραγωνικό της πόλης και μετά να βάλουμε από πάνω γλάστρες για να λύσουμε το πρόβλημα! (Σε λίγο θα χτίσουν και τον Εθνικό Κήπο).
Λίγες οι φωνές που υποστηρίζουν τον αγώνα της Επιτροπής Πολιτών και ακόμα λιγότερες αυτές που δίνουν την πλήρη διάσταση του ζητήματος σχετικά με το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο των Βαλκανίων, φιλόδοξο σχέδιο του «ευεργέτη» Βωβού και τις συνέπειες που θα έχει αυτό για την περιοχή. Στο διαδίκτυο υπάρχει το εξαίρετο και πλήρως ενημερωμένο ιστολόγιο: http://elaionas.wordpress.com, που δίνει πλήρη εικόνα της υπόθεσης, ενώ οι συντάκτες του γνωρίζουν καλά τα νομικά και πραγματικά προβλήματα της πολυδιαφημισμένης «διπλής ανάπλασης». Όσο για τη μακέτα του Ελαιώνα, στο παραπάνω ιστολόγιο μπορείτε να θαυμάσετε τη μακέτα του κτήματος Θων (Αλεξάνδρας και Κηφισίας), του οποίου η τελική μορφή δεν έχει σχέση με τη μακέτα και το πράσινο έχει εξαφανιστεί μέσα στο τσιμέντο του Βωβού.
Βέβαια, τώρα βάζουν μπροστά το γήπεδο, ξεσηκώνουν τους Παναθηναϊκούς και κάνουν επίθεση στην Επιτροπή των Πολιτών και στο ΣΤΕ, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία του θέματος, δηλαδή ποιος ήταν ο σκοπός που συνδέθηκε εξ αρχής η ανέγερση του εμπορικού κέντρου με το γήπεδο του ΠΑΟ (λέω ο σκοπός, όχι η αιτιολογία που χρησιμοποιήθηκε). Αν όμως έχει βάση η προσφυγή της Επιτροπής, μήπως αντί να γίνεται επίθεση σ’ αυτήν και το ΣΤΕ θα έπρεπε η επίθεση να γίνει σε αυτούς που για λόγους σκοπιμότητας και υπηρετώντας οικονομικά συμφέροντα συνέδεσαν το γήπεδο με το Mall;
Υπάρχει και το ακλόνητο (όπως κάθε βλακεία που σέβεται τον εαυτό της) επιχείρημα ότι οι 130 πολίτες δεν είναι κάτοικοι του Ελαιώνα (η αλήθεια είναι ότι κατοικούν σε γειτονικές περιοχές που πλήττονται άμεσα από τη σχεδιαζόμενη υποβάθμιση μέσω της υποτιθέμενης αναβάθμισης). Δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει η πόλη μας και δεν έχουμε έννομο συμφέρον σαν δημότες Αθηναίων να διεκδικούμε μια καλύτερη και πιο ανθρώπινη πόλη. Πρέπει, δηλαδή, να μας νοιάζει μόνο η γειτονιά μας, να καθόμαστε στα αυγά μας, να αγνοούμε τα δικαιώματά μας και να επιτρέπουμε σε ένα μάτσο καιροσκόπους να μας χαλάνε τη ζωή.
Όμως αρκετά εμπορικά κέντρα δεν έχουμε; Άλλωστε αυτά είναι διαδεδομένα στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά αυτό είναι λογικό, αφού οι καιρικές συνθήκες δεν ευνοούν τις βόλτες στα μαγαζιά που μπορείς να ευχαριστηθείς στη χώρα μας. Τα σκεπαστά εμπορικά κέντρα με τις συγκεντρωμένες δραστηριότητες δεν είναι απαραίτητα σε μια χώρα που λούζεται απ’ τον ήλιο τις περισσότερες μέρες του χρόνου. Το ζητούμενο δεν είναι εμπορικά κέντρα, αλλά χρήματα για να ψωνίζουμε και να τονώνουμε την αγορά.
Μέσα στα πλαίσια του βρώμικου παιχνιδιού των οικονομικών συμφερόντων χρησιμοποιούν και τους εργαζόμενους που κάνουν συγκεντρώσεις και διαμαρτύρονται ότι θα μείνουν χωρίς δουλειά, λες και πρέπει να τσιμεντόσουμε κάθε τετραγωνικό της πόλης μόνο και μόνο για να λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας. Φυσικά μετά θα πεθάνουμε όλοι μαζί από ασφυξία. Αλλά τι σημασία έχει; Σ’ αυτή την απάνθρωπη πόλη έχουμε ξεχάσει και να ζούμε.