ο καθρέφτης της πρωτομαγιάς

Θα μπορούσα να το ανεβάσω σε ένα πολιτικό ιστολόγιο, γιατί ίσως τέτοιες σκέψεις είναι παράταιρες με το ύφος τούτου του καθρέφτη. Αλλά μετά σκέφτηκα για ποιο λόγο; Υπάρχουν σκέψεις παράταιρες για ένα καθρέφτη; Ο καθρέφτης αποκαλύπτει πολλές πραγματικότητες και μπορεί να αλλάξει είδωλα ανάλογα με τη στιγμή. Δεν υπάρχουν όρια ή περιορισμοί στον καθρέφτη. Όπως δεν υπάρχουν όρια ούτε περιορισμοί στη σκέψη. Αλλά ας πάμε στο θέμα:

Αυτή την πρωτομαγιά η Αλίκη δε θα ασχοληθεί με τα λουλούδια. Την έχει στοιχειώσει το ελληνικό σύνταγμα και η απίστευτη και απροκάλυπτη παραβίασή του από την «κυβέρνηση» (που απ’ ό,τι φαίνεται μόνο κατ’ όνομα είναι κυβέρνηση). Μπορεί το Σύνταγμα να χρειάζεται αναθεώρηση σε κάποια άρθρα (όχι βέβαια για κατάργηση βασικών δικαιωμάτων, όπως επιθυμούν οι λίγοι) αλλά δεν παύει να είναι ο καταστατικός χάρτης της χώρας. Και τον έχουν κάνει κουρελόχαρτο. Και έχουμε δυο υπουργούς συνταγματολόγους!
Βρείτε το Σύνταγμα, δεν είναι δύσκολο. Κατεβάστε το από το διαδίκτυο. Κάντε το κουίζ: πόσα άρθρα παραβιάστηκαν σήμερα; Χτες; Τον προηγούμενο χρόνο;
Ρίξτε μια ματιά στο τελευταίο άρθρο: Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Βεβαίως αυτό αφορά κυρίως την περίπτωση πραξικοπήματος, αλλά δεν έχουμε ήδη μια ιδιότυπη κατοχή η οποία εγκαθιδρύθηκε με τη συναίνεση του κυβερνώντος κόμματος και όπως φαίνεται θα διερυνθεί η συναίνεση με άλλα δυο κόμματα; Υπάρχει λογικός άνθρωπος που να θεωρεί ότι η κυβέρνηση είχε τη νομιμοποίηση και τη λαϊκή εντολή να παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας στο ΔΝΤ και την ΕΕ;
Τα σκληρά οικονομικά μέτρα οδηγούν σε βαθιά ύφεση και αύξηση του ελλείμματος. Οι μειώσεις μισθών στην Ιρλανδία αύξησαν το έλλειμμα από 7% σε 14,3% (ναι μας πέρασε η Ιρλανδία) μέσα σε ένα χρόνο! Όταν χρεώνεται η ήδη υπερχρεωμένη χώρα μας με ένα ακόμα υπέρογκο δάνειο (120.000.000 ευρώ ή παραπάνω) που πρέπει να εξοφληθεί σε 3 χρόνια και αυτό προστίθεται στο ήδη δυσθεώρητο χρέος της χώρας, δε χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να φτάσεις στο απλό συμπέρασμα ότι κάποια στιγμή θα γίνει παύση πληρωμών και επαναδιαπραγμάτευση χρέους. Μόνο που τότε οι πολίτες της χώρας θα έχουν φτάσει στην εξαθλίωση (αν επιτρέψουμε να μας οδηγήσουν εκεί) και τη διαπραγμάτευση θα την κάνουν οι ξένοι επιτηρητές. Πάντα προς το συμφέρον των «καλών ανθρώπων» που θα πάρουν σε αντάλλαγμα όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους μας.
Καταργούνται εργασιακά δικαιώματα για τα οποία δόθηκαν αιματηροί αγώνες, οδηγούμαστε σε ένα εργασιακό μεσαίωνα με τη δικαιολογία της αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της μείωσης του ελλείμματος. Αυτό θυμίζει τους βομβαρδισμούς που κάνουν οι ΗΠΑ για να διασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια! Σε τσακίζουμε και δε διαμαρτύρεσαι όταν αρχίσουμε να ξεπουλάμε τη χώρα.
Δεν έχει λοιπόν νόημα να ψάχνουμε για δικαιολογίες σε όσα γίνονται. Η μόνη λογική είναι να αποδεχτούμε τον παραλογισμό τους και να αντισταθούμε. Δε θα τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν να μας δουλεύουν.
Να γιατί είχε δίκιο ο Αλαβάνος (γι αυτό αντέδρασαν τόσο πολύ στη δήλωσή του) όταν είπε ότι πρέπει να απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα στον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Οικονομικών. Ίσως να έρθει η στιγμή που θα δικαστούν και αυτοί και οι προηγούμενοι για τα εγκλήματά τους. Και δε θέλουμε να την κοπανήσουν με ελικόπτερο.

ο καθρέφτης της παραπλάνησης

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς,

ένας επέθαινε από αηδία...

Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,

θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.

(Ο Καρυωτάκης πάντα επίκαιρος. Το θέμα είναι να καταστήσουμε όλες αυτές τις θλιβερές μαριονέτες ανεπίκαιρες)

ο χορός της Κοιμωμένης

Ταξίδεψε στους τόπους της Ανατολής, όπως τους φανταζόταν πάντα όταν άκουγε τα παραμύθια της γιαγιάς της, και γνώρισε ανθρώπους που ζούσαν σε δυσπρόσιτα βουνά. Της είπαν ιστορίες και της έμαθαν πράγματα ξεχασμένα εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Της δίδαξαν πως η ζωή μπορεί να πάρει πολλές μορφές και όλες έχουν την ίδια αξία στο μεγάλο καμβά της δημιουργίας. Και ένας σοφός, που γνώρισε στο παζάρι μιας μικρής πόλης της Ινδίας, της είπε πως όλοι οι άνθρωποι κοιμούνται, μόνο που δεν το ξέρουν. «Ονειρεύονται πως υπάρχουν σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο», της είπε, «και μοχθούν και ταλαιπωρούνται προσπαθώντας να επιβιώσουν, ξεχνώντας πώς είναι να ζει κανείς. Καμιά φορά, σπάνια, υπάρχουν κάποιοι που ξυπνούν απ’ το βαθύ τους ύπνο, κοιτούν γύρω τους και αναρωτιούνται τι έκαναν τόσα χρόνια μέσα σ’ αυτή την παντομίμα».

Τα λόγια του σοφού στριφογύριζαν στο νου της κοιμισμένης κόρης όταν βρέθηκε στα όνειρα ενός έφηβου που έδειχνε δυστυχισμένος και της θύμισε τους δικούς της περιορισμούς στο σπίτι της λίμνης κι αποφάσισε να τον βοηθήσει. Κι εκείνος βρήκε διέξοδο στη ζωγραφική και η Ιζομπέλ χαιρόταν, γιατί είχε καταλάβει πως ο νεαρός ένιωθε την παρουσία της και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη συντροφιά της έβρισκε σε κάθε πίνακά του χώρο για τη μορφή της. Ο έφηβος μεγάλωσε κι έγινε άντρας και η Ιζομπέλ συνέχισε να μπαίνει στα όνειρά του και κάποιες φορές μπορούσε να επικοινωνεί μαζί του ακόμα κι όταν εκείνος δεν κοιμόταν. Της άρεσε αυτή η ελευθερία κίνησης του πνεύματος, που αντιστάθμιζε την αδυναμία του σώματος.
Κι άρχισε κι αυτή να ονειρεύεται τον άντρα με πολλές ταυτότητες. Τον έβλεπε να περιφέρεται σε αρχαίες πολιτείες ντυμένος πολεμιστής, ή σαν σοφό γέρο ν’ αναζητά το ελιξήριο της νεότητας στο υπόγειο εργαστήρι του ανάμεσα σε δοκιμαστικούς σωλήνες και παράξενους φούρνους. Κι άλλοτε ήταν ένας μάγος που την είχε φυλακισμένη στον πύργο του και άπλωνε στα πόδια της βραχιόλια και περιδέραια με πολύτιμους λίθους για να κερδίσει την αγάπη της κι άλλοτε ένας ψαράς που της πρόσφερε όστρακα, που έκλειναν μέσα τους σπάνια μαργαριτάρια. Και κάποτε ήταν απλώς ο Οδυσσέας που ζωγράφιζε πυρετωδώς προσπαθώντας να περάσει μέσα απ’ τον καμβά και τα εκτυφλωτικά χρώματα στο χείλος του γκρεμού, απ’ όπου θα έπεφτε στη θάλασσα που δεν υπήρξε ποτέ στο γνωστό κόσμο. Κι έχοντας κλείσει τη μορφή του άντρα στο νου της, αναδιπλώθηκε γύρω του κι εκεί στον άχρονο χώρο ταξίδευε στον ωκεανό των αισθήσεων όλων των ζωντανών πλασμάτων, χορεύοντας ανάμεσα στα λουλούδια που τραγουδούν, τους φλογερούς ανέμους και τους χρωματιστούς ουρανούς.

{Απόσπασμα από το διήγημα: "Ο Χορός της Κοιμωμένης" από τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Dejavu" της Πόπης Βερνάρδου (εκδόσεις ΥΦΟΣ, 2009)}.

χρόνια πολλά μέσα απ' τον καθρέφτη....

Καλή Ανάσταση! Ειδικά ανάσταση σκέψης, ιδεών και μαχητικότητας.
Και μην ξεχνάτε: τα αυγά έχουν πολλές χρήσεις (ειδικά σε συνδυασμό με ντομάτες και γιαούρτια).
Εγώ βρήκα αυτό το "αυγό" στο: http://wordsmith.org/words/

Βέβαια δεν είναι για τσούγκρισμα. Και στον Humpty Dumpty δεν αρέσει καθόλου να του λένε ότι μοιάζει με αυγό. Ακολουθεί μια μικρή συνομιλία του με την Αλίκη:

"When I use a word," Humpty Dumpty said in a rather a scornful tone, "it means just what I choose it to mean – neither more nor less."
"The question is," said Alice, "whether you can make words mean so many different things."
"The question is," said Humpty Dumpty, "which is to be master – that's all."