Όπως είχα αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση, ο φίλος Δημήτρης Φύσσας παρουσίασε τον Ιούνιο το βιβλίο του «Οι Αστικοί Χώροι είναι ποίηση από μόνοι τους – Ποιήματα 1978-2002» στον κινηματογράφο «Μικρόκοσμος» και στη συνέχεια χάρισε από ένα αντίτυπο στους παρευρισκόμενους.
Ο Δημήτρης Φύσσας είναι περισσότερο γνωστός για τα πεζά του, κυρίως για το συγκλονιστικό μυθιστόρημα «Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος», το οποίο στηρίζεται στην υπόθεση ότι η Ελλάδα έγινε κομμουνιστική μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και, αντί για τις ΗΠΑ, κυριαρχεί στη ζωή μας η Σοβιετική Ένωση. Το αποτέλεσμα είναι ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο, γραμμένο με αμεσότητα και βασισμένο σε πρόσωπα και πράγματα που είναι ή θα μπορούσαν να είναι πραγματικά. Ένα μυθιστόρημα εναλλακτικής ιστορίας στο οποίο σημαντική θέση κατέχουν τα (απαγορευμένα στην υποθετική κομμουνιστική Ελλάδα) ρεμπέτικα τραγούδια και αφιερωμένο, μεταξύ των άλλων, στον Κώστα Καραγιώργη, ηγέτη της αντίστασης στη Θεσσαλία κατά την κατοχή, ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ, διευθυντή του Ριζοσπάστη και κορυφαίο δημοσιογράφο. Την τραγική ιστορία του παρακολουθούμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Σκοτεινή και ρεαλιστική η ιστορία που μας αφηγείται ο Δ. Φύσσας αφήνει στον αναγνώστη μια πικρή γεύση που μένει για καιρό μετά το κλείσιμο του βιβλίου και απαλύνεται ίσως από το γεγονός ότι οι ήρωες - η φοιτήτρια Λαοκρατία Σερβίδου, ο ηχολήπτης Βαγγέλης Βάγγερ και ο Μελέτης Γερακιώτης, ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ -επιλέγουν να πολεμήσουν τους φόβους τους για να διατηρήσουν την ανθρωπιά και την αξιοπρέπειά τους.
Επανέρχομαι όμως στη συλλογή με τίτλο «Οι Αστικοί Χώροι είναι ποίηση από μόνοι τους», στην οποία ο Δημήτρης περιέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της ποιητικής παραγωγής μιας 35ετίας. Ο συγγραφέας γνωρίζοντας καλά ότι η ποίηση δεν «πουλάει» στη χώρα μας, έκανε το κέφι του και χάρισε αυτή την προσεγμένη έκδοση στους γνωστούς και τους φίλους. Αυτές τις μέρες διαβάζω ποιήματα του Δημήτρη που αναφέρονται στην ποίηση, στην πολιτική, στον έρωτα, στο ρεμπέτικο, στις γειτονιές της Αθήνας. Εδώ αντιγράφω το ποίημα με τίτλο "Η ΑΙΤΙΑ":
Γράφουμε ποίηση για την πολυσημία των νοημάτων
Ώστε να γίνεται ποιητής (κι) ο κάθε αναγνώστης
Ώστε έκαστος να ολοκληρώνει τη συγκίνησή του μόνος
Αφ’ εαυτού κι ανάλογα με τη στιγμή
Να νιώθει κατά βούληση το στίχο.
Το αποτέλεσμα οφείλει να διαλύεται
Αν και μια λέξη μόνο – Τι λέω; μια παρένθεση, ένα κόμμα –
Αλλάξει ή εξοβελιστεί ή κινηθεί πιο πέρα.
Γράφουμε ποίηση για τον υπαινιγμό των νοημάτων
Για τη στοχαστική διέλευση των φευγαλέων ωρών
Και για το διαρκές αβέβαιο των πραγμάτων.
Για περισσότερη ποίηση του Δημήτρη Φύσσα στην ιστοσελίδα του: www.dimitrisfyssas.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου