Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

εκλογές στη Βενετία





Σήμερα ήταν η πρώτη φορά εδώ και δώδεκα χρόνια που δεν διορίστηκα δικαστικός αντιπρόσωπος στις εκλογές (ζήτησα εξαίρεση). Ξύπνησα αργά, πήγαμε με τον σύντροφό μου για ουζάκι και ποικιλία δίπλα στη θάλασσα και το απόγευμα ψήφισα. Μπορεί να είχα πιει ουζάκι, αλλά θυμάμαι πολύ καλά τι ψήφισα.
Έχω κάνει εκλογές καμιά δεκαπενταριά φορές. Και διακοπές ταυτόχρονα. Στην Αθήνα και στην Καρδίτσα, στην Κρήτη και στη Σύμη, στα Κύθηρα και στη Δράμα, στην Ανάβυσσο και στα Τρίκαλα. Αλλά τις αξέχαστες εκλογές τις έκανα στη Βενετία. Ήταν οι ευρωεκλογές του 1994. Έφτασα μια Τρίτη του Ιουνίου στο Μιλάνο και από εκεί πήρα το αεροπλάνο για Βενετία.
Είχα κλείσει δωμάτιο στο ξενοδοχείο Giorgione κοντά στο Ριάλτο. Ένα παλάτσο του 15 αιώνα που λειτουργούσε σαν ξενοδοχείο. Μέχρι την Κυριακή είχα άφθονο χρόνο για ατέλειωτες βόλτες στα κανάλια, στην πλατεία του Σαν Μάρκο και στο Παλάτι των Δόγηδων. Χρόνο για καφέ και παγωτό στο ιστορικό «Φλοριάν». Έφτασα μέχρι το νησί Μπουράνο με τις περίφημες δαντέλες και τα σπίτια τα βαμμένα με έντονα χρώματα.
Ξυπνούσα νωρίς το πρωί για να έχω όλη τη μέρα μπροστά μου. Περπατούσα για ώρες, διαβαίνοντας τη μια γέφυρα μετά την άλλη, το ένα κανάλι μετά το άλλο, χαζεύοντας τα μαγαζιά με τα κρύσταλλα μουράνο και τις βενετσιάνικες μάσκες. Δεν μπήκα σε γόνδολα. Μου φάνηκε υπερβολικά ακριβό το εισιτήριο. Το άφησα για την επόμενη φορά, που δεν ήρθε ακόμα.
Οι εκλογές έγιναν το Σάββατο στο ελληνικό προξενείο στη Βενετία. Ένα αρχοντικό του 18ου αιώνα με κολώνες και οροφές με ζωγραφικές παραστάσεις. Την Εφορευτική επιτροπή την αποτελούσαν έλληνες φοιτητές που είχαν φτάσει στο εκλογικό τμήμα πριν από μένα! (Συνήθως την εφορευτική την ψάχνεις με το φανάρι). Υπέροχη ατμόσφαιρα, ευγενικά παιδιά, ανέκδοτα και μπόλικα σάντουίτς (πανίνι). Κάτω από το παράθυρο το κανάλι και οι γόνδολες να περνούν. Μου είπαν ότι όταν τραγουδά ο γονδολιέρης μεταφέρει συνήθως γιαπωνέζους ή αμερικανούς τουρίστες, που πληρώνουν για το τραγούδι.
Και το καλύτερο: επειδή οι ευρωεκλογές στο εξωτερικό γίνονται Σάββατο δεν ακολουθεί καταμέτρηση. Κλείνεις τους φακέλους με όλο το εκλογικό υλικό στο σάκο και τον παραδίδεις στο Εφετείο στην Αθήνα για να γίνει η καταμέτρηση την Κυριακή. Εννοείται ότι επιστρέφεις την Κυριακή το απόγευμα.
Δεν είχα φωτογραφική μηχανή μαζί μου. Οι φωτογραφίες είναι όλες στη μνήμη μου. Εικόνες και γεύσεις, ήχοι και χρώματα. Η γέφυρα των Στεναγμών και η γέφυρα του Ριάλτο. Το Μεγάλο Κανάλι και η αίθουσα με τα σπαθιά και τις πανοπλίες στο Παλάτι των Δόγηδων. Η έκθεση με έργα του Νταλί και η Βασιλική του Αγίου Μάρκου.

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

οι Τρώες και η τύχη τους


Τρώες
του Κωνσταντίνου Καβάφη

Ειν΄οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων
ειν΄οι προσπάθειες μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε κομμάτι
παιρνουμ΄επάνω μας κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει.

Ειν΄οι προσπάθειες μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη
θ΄αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κι΄εξω στεκόμεθα ν΄αγωνισθούμε.

Αλλ΄όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κ΄η απόφασίς μας χάνονται
Ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει
κι ολόγυρα απ΄τα τειχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βέβαια. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ΄αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ΄η Εκάβη κλαίνε